Radnja poslednjeg toma Estetike otpora centrira poslednjih nekoliko stotina stranica epsko-esejističkog ispitivanja saodnosa istorije, politike i estetike oko pogubljenja pripadnika i pripadnica Crvenog orkestra u Berlinu 1942. godine. Sabirajući veliku, faktografski preciznu pažnju oko sudbina malih ljudi, Vajsov magnum opus, rečima V. G. Zebalda, „ne vidi sebe kao izraz efemerne želje za iskupljenjem, već kao izraz volje da se bude na strani žrtava“. Na istoj ideološkoj i refleksivnoj liniji kao i tekstovi Gramšija, Lukača i Benjamina, Vajsov roman je i pamćenje i predlaganje emancipatorskih politika i kultura otpora.
Roman Estetika otpora, koji je prvobitno objavljen u tri toma, postao je kultna knjiga. Peter Vajs je uspeo da stvori pripovedačku sintezu političkih i estetskih stremljenja XX veka. On razvija estetiku koja je usmerena protiv svake vrste tlačenja, a otporu istovremeno pripisuje estetiku koja ga štiti od svake vrste dogmatizma. Novo izdanje nastoji da kroz kombinaciju frankfurtskog i istočnoberlinskog izdanja što je moguće tačnije utvrdi namere autora.
