Tokom prepiske sa Korinćanima 50-tih godina nove ere apostol Pavle je neprekidno nastojao da objasni značenje svoje poruke, svog dela i svojih pisama, insistirajući ponekad na doslovnom razumevanju, dok je u drugim trenucima podsticao čitaoca da zakorači iza reči ka njihovom dubljem smislu. Pružajući svež pristup ranohrišćanskoj egzegezi, Margaret M. Mičel pokazuje kako je u poslanicama Korinćanima Pavle oblikovao posebne principe koje će potonji autori koristiti u tumačenju čitavog Pisma. Sadržaj ove knjige, koji je bio izvorno izložen tokom predavanja pod nazivom Speaker’s Lectures na Biblijskim studijama Univeziteta u Oksfordu, oživljava Dinamizam Pavlovih pisama u njihovom neposrednom istorijskom kontekstu i iznad njega- u njihovoj kasnijoj upotrebi kod patrističkih tumača. Pored toga što je zanimljivo napisano, ovo pronicljivo izlaganje hermeneutičkog uticaja Pavlove korespondencije sa Korinćanima na ranohrišćanske tumače ilustruje i novi način razmišljanja o istoriji recepcije biblijskih tekstova.
Margaret M. Mičel(1956) istoričar je ranohrišćanske književnosti. Njena istraživanja i predavanja obuhvataju niz tema iz Novog zaveta i ranohrišćanskih spisa do kraja četvrtog veka. Ona analizira kako su prvi hrišćani ucrtali svoj put u istoriji, razvijajući književnu i religijsku kulturu koja je bila duboko utkana u helenistički judaizam i širi grčko-rimski svet, istovremeno potvrđujući njenu različitost u odnosu na na ove svetove. Margaret Mičel je u proučavanjima posebno zainteresovana za Pavlove poslanice (u pogledu njihovog nastanka i istorije njihovih učinaka), poetiku i politiku biblijskog tumačenja u antici i ukrštanje teksta, slike i rukotvorine u oblikovanju ranohrišćanske kulture.
