Lečenje duševnih bolesti: iskustvo hrišćanskog Istoka iz prvih vekova.
Duševno bolestan čovek je oduvek izazivao oprečne stavove o sebi, a odnos prema njemu se menjao zavisno od epohe ili društva, a često i u okviru jednog istog društva. Neki su u njemu videli izaslanika drugog sveta, posrednika između ljudi i božanstva, predmet poštovanja i uvažavanja, koji ga uzdiže do delatnosti sveštenika ili dostojanstva proroka; drugi su u njemu daleko češće videli nižeg čoveka, posrednika ili slugu mračnih sila, predmet ugnjetavanja i odbačenosti, čak zatvorenosti u sebe, zarobljenosti, pa čak i fizičkog uništenja…
