Za razliku od svojih prethodnika koji su istraživali povest NDH, Lazićev pristup nije bio isključivo istorijski već istorijsko-teološki, i zahvaljujući tome uspeo je bolje da sagleda samu suštinu te kvislinške države. Uzimajući u obzir i sve ono što se dešavalo u Rimokatoličkoj crkvi (u Vatikanu i na Kaptolu) u vreme NDH, a ne gubeći iz vida rimokatoli­čko crkveno pravo i eklisiologiju u celini, Lazić dolazi do zaključka da je ta država zapravo klero-ustaška tvorevina. Analizirajući pitanje Vojnog vikarijata za hrvatsku vojsku, koje je do sada bilo zanemarivano od strane istoričara, on dokazuje svoju osnovnu tezu da je Rimokatolička crkva bila priznala NDH i da je na njenom prostoru vođen krstaški rat.